عرصه قدرت نمايي روزنامه نگاري شهروندي

مصر در  اين روزها صحنه جلوه گري قدرت روزنامه نگاري شهروندي است. اين روزنامه نگاري تاكنون بارها قدرت شگفت انگيز خود را در روايت جنگها با قاطعيت نشان داده است. وبلاگ «سلام پكس» كه يك جوان عراقي از بغداد در شرايطي كه آمريكا به اين شهر حمله كرده بود بيش از آنچه قدرت و قابليت وبلاگها تصور مي شد مورد توجه قرار گرفت و در موارد بسياري توانست روايتي متفاوت را به رسانه هاي جريان اصلي تحميل نمايد اگرچه خود به بخشي از يك رسانه جريان اصلي تبديل شد. مثال جالب توجه ديگر شايد حكايت كارمند فرودگاهي نظامي باشد در كويت كه در يك لحظه به ذهنش رسيد از رديف تابوت هاي سربازان آمريكايي كه به هواپيماي ترابري نظامي منتقل مي شدند عكس بگيرد و براي دوستي بفرستد و وقتي آن دوست اين عكس جنجالي را در اختيار رسانه ها قرار داد غوغايي در آمريكا كه تا آنروز تصويري چنين…

رسانه به روز، ملت پر زور

خبرهای روز از آخرین روزهای دیکتاتورها می گویند. وقت رفتن است. هر جور که باشد. زود و بی سر و صدا. بی خشونت و گوشه تفریگاه نشستن و یا مثل این دیوانه که می خواهد با بمباران، شهرها را از دست مردم نجات دهد! از خود می پرسیم: در جهان عرب چه اتفاقی افتاده؟ آمریکا و انگلیس تصمیم گرفتند دنیا را تغییر دهند؟ این خلفای عرب که خدای پولند چرا دیگر نمی توانند مردم را راضی کنند؟ این چه تغییری است که خریدنی هم نیست. حتی نمی شود به تعویق انداخت. قابل مذاکره هم نیست. چه خبر شده؟ اول فاش گفته باشم که می دانم که همه چیز رسانه نیست و سیاست هم دستی دارد و کارها می تواند کرد اما اینقدر باورم هست که کار، کار انگلیسیها نیست. از آن اوباما هم این شهرآشوبی ها بر نمی آید. پاسخ را باید در جای دیگر جست. مک لوهان می گفت…

لرزه نگارهایی برای سونامی سیاسی

وقتی رسانه ها نبض جامعه نباشند و لایه های واقعی اجتماع را منعکس نکنند یعنی لرزه نگارها درست کار نمی کنند که ارباب قدرت از سونامی سیاسی خبر شوند. حالا سونامی سیاسی در صحرا می تازد: تونس، مصر، اردن، یمن. این سونامی امان نمی دهد و زنگها برای ریاست جمهوری های سی ساله که با کمک های مستقیم و غیر مستقیم آمریکا سرپا بودند، به صدا درآمده است. نگرانی دولت های غربی قابل درک است. به گمانم ساده لوحی است که تصور کنیم در فردای بدون دیکتاتور، حزبی همچون عدالت و توسعه ترکیه در مصر حاکم خواهد شد. آیا واقعاً گروه های اسلامی روشنفکر خواهند توانست یک دموکراسی را هدایت کنند یا تندروهای هوادار القاعده احساسات مذهبی توده ها را با شعارهای خاص مصادره خواهند کرد. یادمان باشد که مصر سرزمین مادری ایمن ظواهری مرد شماره دو القاعده است و او در این کشور طرفداران خودش را دارد. به هرحال…