وقتی رسانه ها نبض جامعه نباشند و لایه های واقعی اجتماع را منعکس نکنند یعنی لرزه نگارها درست کار نمی کنند که ارباب قدرت از سونامی سیاسی خبر شوند. حالا سونامی سیاسی در صحرا می تازد: تونس، مصر، اردن، یمن. این سونامی امان نمی دهد و زنگها برای ریاست جمهوری های سی ساله که با کمک های مستقیم و غیر مستقیم آمریکا سرپا بودند، به صدا درآمده است.
نگرانی دولت های غربی قابل درک است. به گمانم ساده لوحی است که تصور کنیم در فردای بدون دیکتاتور، حزبی همچون عدالت و توسعه ترکیه در مصر حاکم خواهد شد. آیا واقعاً گروه های اسلامی روشنفکر خواهند توانست یک دموکراسی را هدایت کنند یا تندروهای هوادار القاعده احساسات مذهبی توده ها را با شعارهای خاص مصادره خواهند کرد. یادمان باشد که مصر سرزمین مادری ایمن ظواهری مرد شماره دو القاعده است و او در این کشور طرفداران خودش را دارد.
به هرحال هرچه هست، سونامی های سیاسی خبر نمی کنند. راستی لرزه نگارهای ما درست کار می کنند؟