مصر در اين روزها صحنه جلوه گري قدرت روزنامه نگاري شهروندي است. اين روزنامه نگاري تاكنون بارها قدرت شگفت انگيز خود را در روايت جنگها با قاطعيت نشان داده است. وبلاگ «سلام پكس» كه يك جوان عراقي از بغداد در شرايطي كه آمريكا به اين شهر حمله كرده بود بيش از آنچه قدرت و قابليت وبلاگها تصور مي شد مورد توجه قرار گرفت و در موارد بسياري توانست روايتي متفاوت را به رسانه هاي جريان اصلي تحميل نمايد اگرچه خود به بخشي از يك رسانه جريان اصلي تبديل شد. مثال جالب توجه ديگر شايد حكايت كارمند فرودگاهي نظامي باشد در كويت كه در يك لحظه به ذهنش رسيد از رديف تابوت هاي سربازان آمريكايي كه به هواپيماي ترابري نظامي منتقل مي شدند عكس بگيرد و براي دوستي بفرستد و وقتي آن دوست اين عكس جنجالي را در اختيار رسانه ها قرار داد غوغايي در آمريكا كه تا آنروز تصويري چنين از جنازه سربازان نديده بود، به پا شد و ذهنيت عمومي آمريكا فراتر از تصور تحت تاثير قرار گرفت و بحث از هزينه هاي جنگ بيش از پيش به موضوع داغ رسانه ها تبديل شد و شعار فرزندان ما را بازگردايند به شعار معترضان ضد جنگ اضافه شد.
روايت القايي و تفسير تحميلي آنچه اين روزها در خيابان هاي مصر مي گذرد، فارغ از اينكه چه باشد، مي تواند با عكسي و تصويري از شهروندان غرقه در خون و يا عكس چند مسلح سلفي كه به سمت نيروهاي ارتش تيراندازي مي كنند تحت تاثير قرار گيرد. از اين رو، عكس هاي شهروندان در رسانه هاي اجتماعي مي توانند توجه مخاطبان جهاني را متوجه حقانيت روايت مطلوب خودشان سازند. در كنار درگيري و كشتار نظامي، جنگ عكس ها و القائات يك جنگ تمام عيار و سرنوشت ساز خواهد بود. بي شك بازهم روزنامه نگاري شهروندي قدرت خود را نشان خواهد داد.