پخش مستقيم بررسي صلاحيت وزراي پيشنهادي كابينه يازدهم به اتمام رسيد و اين مهم از سوي برخي نمايندگان مجلس و كارشناسان به دليل آنچه اطلاع رساني دقيق ناميده شد مورد تقدير قرار گرفت.
اما به نظر مي رسد پخش زنده آنچه در مجلس گذشت از جهت برداشت هاي مخاطب نسبت به آنچه از سوي برخي نمايندگان مخالف وزراي پيشنهادي مطرح شد، قابل بررسي است.
در صحن علني اتهامات مالي جدي به آقاي زنگنه و پورمحمدي زده شد و در حاليكه اين آقايان هيچكدام دفاع جدي از خود نداشتند هر دو راي آوردند! اگرچه بسياري از مردم مي دانند كه اتهامات هواداران دولت مثل آقايان كوچك زاده و بخشايش به آقاي پورمحمدي به دليل برخورد وي با برخي اختلاس هاي دولت است كه خيلي پرونده ها رسانه اي هم نشده اما بالاخره مخاطب بايد نسبت به اتهامات قانع شود؟ وقتي كسي با اين همه اتهام راي مي آورد، قضاوت مخاطب چه خواهد بود؟
مخاطبي كه سخنان آقايان توكلي و زاكاني در مخالفت با آقاي زنگنه را شنيده كجا و چگونه اقناع شده است كه اين اتهامات غيرموجه هستند؟! به خصوص اينكه آقاي توكلي براي بخشي از مخاطب فرد موجهي محسوب مي شود. آيا مخاطب نتيجه نمي گيرد كه مورد اتهام هاي مالي بودن آنقدر مهم نيست كه غير خودي بودن مهم است؟! طرفه آنكه يكي از نمايندگان در دفاع از آقاي زنگنه به اختلاس اخير در وزارت نيرو اشاره كرد. گويي بيان اختلاس هاي اين دولت را ابزاري براي دفاع از دولت هاي قبلي مي دانست اما قضاوت مخاطب از اين دفاعيه و آن مخالفت ها در حاليكه آقاي زنگنه راي آوردند، چيست؟