«خداحافظ لنین» فیلمی تقریباً قدیمی است، ۲۰۰۳ آلمان. اما درسی است در ارتباطات و تاثیرات رسانه. رسانه در کمونیسم. آنگونه که بود و باید می بود! نکته های سیاسی هم کم ندارد. زبان آلمانی است اما زیرنویس انگلیسی دارد.
داستان جوانی است به نام الکساندر در آلمان شرقی و ماجرا از سال ۱۹۸۹ شروع می شود و تظاهرات مردم علیه کمونیسم. الکساندر دستگیر می شود و مادرش که شاهد خشونت ماموران پلیس علیه مردم و دستگیری پسرش است دچار حمله قلبی می شود و به کما می رود. او چند ماه در کما می ماند و نابودی سیستمی که همه عمر با آن بزرگ شده و ارزش های آن را باور کرده را نمی بیند. سقوط دیوار برلین را تجربه نمی کند و خبر از ایجاد آلمان فدرال و ظهور ارزش های تازه ندارد.
وقتی بعد از هشت ماه، معجزه آسا به هوش می آید، وضعیت نابسامانی دارد و نباید دچار شوک شود. از این رو پسرش به همراه دوستی فیلم هایی می سازد و به عنوان برنامه های تلویزیونی و حتی اخبار و او روزهای پایانی عمرش را با این تصور که کشور به همان صورت قبلی است با همان ارزش ها و همچنان با شکوه و در حال ترقی و پیشرفت روزافزون سپری می کند! اینکه چقدر مردم آلمان غربی برای زندگی بهتر به آلمان شرقی خوب فرار می کنند و از این دست توهماتی که لازمه زنده ماندن انسانی است که همچنان باید در فضای کمونیسم بماند.
فارغ از نکته های ارتباطی و رسانه ای، فیلم بواسطه داستان جذاب آن زیبایی های زیادی دارد که دردسرهای الکساندر برای گرفتن جشن تولد برای مادری که حکایت اصحاب کهف را دارد و در تاریخ جا مانده از جمله زیبایی های این فیلم تحسین شده است. دیدن آنرا به همه دانشجویان و علاقه مندان پیشنهاد می کنم.