یادداشت گزارشگری زیر پوشش از روزنامه نگار پیشکسوت علی اکبر قاضی زاده در همشهری آموزش مرا را به یاد اصطلاح روزنامه نگاری مردم نگارانه انداخت.
روزنامه نگاری مردم نگارانه در دنیا هم اصطلاح تازه ای است و در ایران که اصلا کار نشده است و شاید تنها مطلب در مورد آن نوشته من باشد در وب سایت مرکز تحقیقات همشهری که مقاله ناتمامی است که مثل برخی کارهای دیگرم به خاطر اولویتهایی ناتمام ماند.
در دنیا این رویکرد مردم نگارانه در روزنامه نگاری اگرچه تازه است اما جدی گرفته شده است و مثالهایش در مطلب جناب قاضی زاده آمده است. مثال دیگرش گزارشگری انگلیسی است که برای نوشتن گزارشی در مورد پلیس، خودش پلیس شد و در این جامه مدتی کار کرد. در روزنامه نگاری ما نیز کسانی بودند که این دلاوری ها کردند. نمونه اش علی انصاری بود که برای نوشتن گزارشی از معتادان لب خط به لب خط رفت و کارتن خواب شد. عاقبتش هم این شد که معتادان به او مشکوک شدند و حسابی چاقو کشی اش کردند.
بهرحال این نوع روزنامه نگاری دیر یا زود باید جدی گرفته شود. متاسفانه ما هنوز زیر سایه سنگین رویکرد پوزیتیویستی هستیم و نگاه و نگرش مردم نگارانه اصلا مجال بروز و ظهور نیافته است، چه در روش شناسی های علمی و چه در روزنامه نگاری که اساسا در این مملکت مشکلات خاص خودش را دارد.