کتاب “مدریت رسانه” (Media Management: A Casebook Approache) نوشته پنج تن از اساتید مطرح رشته مدیریت رسانه دانشگاههای ایالات متحده (ژان لوبلان ویکس، جورج سیلوی، سی. آن هالبفیلد، استفن لیسی و آردیس برودریک سان) در سال ۲۰۰۴ به چاپ سوم خود رسید. دکتر طاهر روشندل اربطانی که امروزه به عنوان اولین فارغ التحصیل دوره دکتری مدیریت رسانه به چهره شناخته شدهای در این عرصه تبدیل شده است، ترجمه این کتاب را بر عهده داشته است.
این را در اصل میتوان اولین اثر جدی منتشر شده در این حوزه نوپا در ایران دانست؛ چرا که کتاب دیگری در حوزه مطالعات مدیریت رسانه ها به سبک و سیاق و جامعیت این کتاب وجود ندارد. مترجم در مقدمه این اثر به اهمیت وسایل ارتباط جمعی در جوامع امروز می پردازد و می نویسد:
“هرچه بر اهمیت وسایل ارتباطجمعی در جوامع افزوده شده، هم خود آنها و هم فرایند ارتباطجمعی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. رسانههای جمعی امروزه به عنصر جداییناپذیری از زندگی بشری مبدل شدهاند که در تمامی عرصههای آن از اقتصاد گرفته تا سیاست و فرهنگ نقش بیبدیلی ایفا میکنند. آنها یکی از مهمترین عاملان تغییر اجتماعی در جوامع محسوب شده اند، و همچنین در شکل گیری واقعیتهای اجتماعی و مسلم و بدیهی انگاشته شدن آنها مؤثرند”.
در این میان سازمان های رسانه ای با تبعیت از ساختار کلی جوامع، قواعد و مولفه های اصلی نظام بازار را درونی کرده اند. آنها لازم است که در این بازار عظیم از قواعد بازی تبعیت کنند تا بتوانند به دو هدف اصلی خود یعنی کارایی و اثربخشی نایل شوند. این نگاه نیازمند اتخاذ بینشی علمی و سیستماتیک به مدیریت رسانه های مختلف است. بر اساس این نگرش مترجم معتقد است:
“بیتردید رشد و گسترش رسانهها در چند دهه اخیر به لحاظ تعدد و تنوع، مسئله رقابت را برای سازمانهای رسانهای بیش از گذشته مطرح ساخت. این سازمانها در چنین شرایط پرفشار رقابتی نیازمند مدیران، سیاستگذاران و استراتژیست هایی بودند که با تدوین و اجرای راهبردهای رقابتی پیشتاز عرصه رقابت باشند. تحت چنین شرایطی توجه به بعد مدیریتی سازمانهای ارتباطجمعی در کانون توجه صاحبنظران قرار گرفت و بدینترتیب رشتهای آکادمیک با عنوان مدیریت رسانه ابتدا در ایالات متحده آمریکا و سپس بهتدریج در بسیاری از کشورهای دیگر دنیا، تولد یافت”.