چه اسم قشنگی، مدرسه همشهری و چه مدرسه ای بهتر از اینکه پیشکسوت ها تجربیاتشان را شیر کنند. (ظاهرا یه شیر دیگه به فارسی اضافه شده و زین پس در کنار شیر جنگل و شیر آب، شیر به معنی سهیم کردن هم خواهیم داشت. چقدر هم در معنی قرابت دارند!!! گرچه باشد در نوشتن شیر تو شیر!!!)
همه درسهای مدرسه را خوندم. می گن عمیق ترین دانش، دانش تجربه شده است. به نظرم بهترین درس روزنامه نگاری درسی است که قاضی زاده و شکرخواه و نمک دوست و اینکاره های کارکرده میدن (عجب چیز تو چیزی شد، چی می گن استاد تو استاد!!)
توی کلاسها استادها فقط تکنیکها را می گن اما روزنامه نگاری هزارتا فن داره که توی کار باید یاد گرفت مثلا راه های باز کردن گارد مصاحبه شونده و کنترل کردنش برای موارد مختلف. اینکه چطوری سوال تندی بپرسی بدون اینکه از کوره در برود. یکی از بهترین مصاحبه های من حاصل همین تجربه است، مصاحبه با دکتر سازگارا که تیتر یک روزنامه توسعه شد: اصلاح طلبان پشت چراغ قرمز ایستاده اند.
فوت و فن ها را در کار باید یاد گرفت تو کلاس کسی درس نمی ده. این خیلی خوبه که استادهای مجرب در قالب یادداشت و مثل پستهای وبلاگی این نکته ها را یاد بدن. خیلی خوبه.
از تولد سایت واقعا خوشحالم. قول می دم همه درسا را خوب بخونم.