دیدارنیوز ـ امید جهانشاهی: محمدجواد آذری جهرمی، وزیر جوان دولت روحانی، که نزد گروهی از جامعه و به ویژه جوانان محبوبیت دارد و شاید دلیل آن برخی همراهیهای گرمی است که با دغدغههای جمعی داشته است، اخیراً در کانال تلگرامیاش به نکتهای اشاره کرده است که نباید ساده گرفت و سرسری از آن عبور کرد. او به مسئلهای مهم و جدی اشاره کرده است و به نقد رویکردی خسارت خیز پرداخته است، رویکردی که ظاهرا روشنفکرانه، اما به شدت گمراهکننده است، ظاهرا مردم گرایانه، اما به شدت عوام فریبانه است، ظاهرا نقد قدرت، اما دقیقاً نقد رقیب قدرت است:
«بعضی از بندگان خدا آنچنان هشتگ میزنند #نه_به_نئولیبرالیسم انگار که الان اداره کشور غرق در اندیشههای نئولیبراله. مثلا اینترنت و مطبوعات آزادند، یا اینکه در شاخص آزادی اقتصادی جزو چند کشور اول دنیا هستیم (جایگاه ایران در این شاخص ۱۶۴ از ۱۸۱ است) و یا در عرصههای سیاسی … ؛ بگذریم. نابرابری اقتصادی موجود در کشور ثمره اندیشه نئولیبرالیسم نیست؛ ناشی از اندیشهی «همه با هم برابرند اما برخی برابرترند» است. اینها را عرض نکردم که تاییدی بر نئولیبرالیسم باشد، دلیل نوشتنش بماند در فرصتی دیگر.»
این سخن آدمی را به یاد جامعه شناسان و روشنفکرانی می اندازد که دورانی مدام و با حرارت حمله می کردند به لیبرالیسم که ای وای نتیجه لیبرالیسم را ببینید. درحالیکه در هیچ دولتی و دورانی، شاخص هایی که لیبرالیسم با آنها شناخته می شود وجود نداشته است. اما فحش به لیبرالیسم نان داشته و هم مهمترین ابزار اثبات برادری با قدرت! و دقیقاً به همین دلیل این جامعه شناسان هیچ وقت انتقادی به احمدی نژاد را با آن کارنامه اقتصادی و نرخ فساد اداری نداشته اند. حمله همیشه فرصت طلبانه بوده است، یعنی به رقیب قدرت، به جبهه مقابل وضع موجود: یعنی لیبرالیسم.
گواهی بخواهید همین وضعیت موجود که ثمره همه سیاست های دیروز است. اینکه امروز کشور در شرایطی است که یکی از مهمترین مطالبات رهبری ورود مردم به عرصه تولید و اقتصاد است نشان می دهد اقتصاد ایران دولتی و یا به اصطلاح شبه دولتی بوده است. و این فقط حکایت کارخانجات تولیدی و صنعتی نیست. در ورزش هم مسئله واگذاری دو موسسه پرسپولیس و استقلال است. در عرصه رسانه ها هم به روشنی پیداست که تقریباً همه سازمان های رسانه ای بزرگ کشور دولتی و وابسته به نهادهای حکومتی هستند. و در عرصه های دیگر هم حضور پررنگ دولت و شبه دولتی ها را می شود دید؛ یعنی وضعیتی کاملاً غیر لیبرال.
اما فحش به لیبرالیسم همچنان نان دارد و هم اعتبار. اشکالی هم ندارد به لیبرالیسم فحش دهید اما جاده صاف کن فضای احمدی نژادها نباشید. تشویق کنید ورود مردم را به عرصه تولید و کارآفرینی. حمایت کنید از اصل رقابت واقعی به جای رانت خواری گروه دوستان. جامعه را تقویت کنید با حمایت از جامعه مدنی، نه اینکه با دولت محوری به بهانه عدالت، جامعه را تضعیف و دست بسته کنید. کمک کنید به رشد تولید که لازمه آن تقویت بخش خصوصی است. آن وقت به لیبرالیسم هم فحش بدهید اگر نان دارد و وجههای برایتان می سازد.