برنامه های تبلیغی کاندیداهای ریاست جمهوری آغاز شده است و فساد گسترده اداری و اقتصادي و بی اخلاقی و قانون گریزی از جمله مسائلي هستند كه به عنوان ريشه هاي مشكلات اجتماعي اقتصادي موجود جامعه شمرده مي شوند و از همین رو مقابله با آنها و پرهیز از آنها جایگاهی جدی در شعارها یافته است.
در این میان اما آنچه مغفول مانده بستری است که برای مبارزه با فساد اداری لازم است. در واقع جاي اين سوال جدي وجود دارد كه آيا مبارزه با فساد اداری و اقتصادي بدون نقش دیده بانی رسانه ها ممکن است؟ مردم باید به این آگاهی برسند که کاندیدایی که مبارزه با فساد گسترده اداری را در برنامه دارد، ناگزیر است از اینکه برای اصلاح وضعیت رسانه ها برنامه داشته باشد؛ در مورد وضعیت حقوقی رسانه ها، وضعیت صنفی روزنامه نگاران. مبارزه با فساد اداري و جلب مشاركت عمومي و … بدون رسانه هاي ديده بان و قدرتمند چيزي جز يك شعار بی پایه و دروغين نيست.
اینکه «بگم بگم» های سیاسیون فضای سیاسی جامعه را غیر اخلاقی ساخته بود به خاطر این است که رسانه ها نمي توانند وظيفه «گفتن» از فساد دولتی و رانت خواری را انجام دهند چون از حقوقی محکم برخوردار نیستند و روزنامه نگاران حقوق صنفی مشخصی ندارند. جامعه سالم در گرو نظام رسانه ای سالم است چون کارکرد رسانه ها شفاف سازی است. اما دريغ كه رسانه ها در مورد تبیین نقش و جایگاه واقعی خودشان هم عاجز هستند.
One thought on “جاي خالي «رسانه ها» در شعارهاي انتخاباتي”