ترانه ای گوش کردم امشب که مرا برد به باغ پر احساس آدم بودن که چه بسیار؛ بسیار از ما دور می شود، افسوس. دیدی گاهی چیزی دست می برد در وجودت و تو را به خودت نشان می دهد. حرفی که تو هستی و با «از دل برآمدن» توصیف می شود. قصه ای که «قصه آدم ها»ست و چون آدمیت تقدیر می شود. این همان هنر به معنای واقعی است و این ترانه از این جنس است. امیدوارم محمد اصفهانی لئونارد کوهن ما بشود:
بهشت از دست آدم رفت، از اون روزی که گندم خورد
ببین چی میشه اون کس که، یه جو از حق مردم خورد
کسایی که تو این دنیا، حساب مارو پیچیدن
یه روزی هرکسی باشن، حساباشونو پس می دن
عبادت از سر وحشت، واسه عاشق عبادت نیست
پرستش راه تسکینه، پرستیدن تجارت نیست
سر آزادگی مردن، ته دلداگی می شه
یه وقتایی تمام دین، همین آزادگی می شه
کنار سفره خالی، یه دنیا آرزو چیدن
بفهمن آدمی یک عمر، بهت گندم نشون میدن
بذار بازی کنن بازم، برامون با همین نقشه
خدا هرگز کسایی رو، که حق خوردن نمی بخشه
کسایی که به هر راهی، دارن روزیتو می گیرن
گمونم یادشون رفته، همه یک روز می میرن
جهان بدجور کوچیکه، همه درگیر این دردیم
همه یک روز می فهمن، چجوری زندگی کردیم
ساعت خواب قربان. اين ترانه زيبا تيتراژ سريال يه تيكه زمين بود.
اين سريال را نديدم.
البته به گمانم صحت خواب درست است نه ساعت خواب. در ضمن آدمي كه زياد تلويزيون مي بيند خواب است. !
سلام ،
ممنون … منم نشنیده بودم …
حق با شماست …
هم شعر عمیق و زیباست … هم صدا و آهنگش ؛ آسمانی …
…………
” پرستش راه تسکینه، پرستیدن تجارت نیست ”
یا حق
سلام. منم نشنیده بودم و امیدوار بودم این آهنگ برای فیلمها و سریالهای درپیت صدا و سیما خونده نشده باشه. متاسفانه خیلی زود ناامید شدم. با آقای جهانشاهی موافقم، کسی که زیاد تلویزیون نگاه می کنه خوابه و خوشحالم که ۱۵ ساله روحم رو از این خواب مشمئز کننده آزاد کردم.
سلام بر شما. البته منظور من استفاده بیش از حد از تلویزیون است وگرنه تلویزیون برنامه های خوب هم زیاد دارد مثل برنامه روانشناسی که شبکه اموزش دارد. برنامه دوست داشتنی رادیو هفت. …