عكس دكتر قندي در مراسم تجليل از سه «پيش نگار» روزنامه نگاري بر صفحه يك شرق برايم چنان مسرت بخش بود كه بهانه نوشتنم شد.
به گمانم يكي از مشكلات روزنامه نگاري امروز اين است كه خودش را به خوبي «پوشش» نمي دهد. مشكلي كه ريشه در فرهنگ روزنامه نگاري دارد. فرهنگ روزنامه نگاري حوزه اي است كه مغفول مانده و تا جدي گرفته نشود روزنامه نگاري جايگاهي نمي يابد.
جالب است كه براي مثال ماهنامه مهرنامه كه «علوم انساني» را موضوع خود قرار داده است! و در توهم «علمي بودن» به سر مي برد به موضوع حقوق بين الملل در قالب مقاله اي كاملاً تخصصي مي پردازد! اما مسائل فرهنگ و جامعه شناسي روزنامه نگاري را نمي بيند! حكايت روزنامه نگاران مهرنامه حكايت كسي است كه درختان اجازه نمي دهند جنگل را ببيند! البته مي دانم كه آقاي قوچاني به خاطر همسر محترمشان جرات حذف مقاله درسي «حقوق» بين الملل را ندارند! اما بد نيست در كنار آن، فلسفه، فرهنگ و جامعه شناسي روزنامه نگاري را هم ببينند.
اما در مورد مراسم بزرگداشت پيش نگاران اميدوارم به اين سه عزيز بزرگ خلاصه نشود. مي دانيم هستند روزنامه نگاراني كه خاك اين حرفه خوردند اما نه به خاطر تحصيلات و تدريس اعتبار و منزلت يافتند و نه فرصتي يافتند تا با اهل قدرت پالوده اي بخورند و به نام و نوايي برسند، آنها را هم بايد ديد. اي كاش تجليل از پيشكسوت ها منحصر نشود به روزنامه نگاراني كه استادمان بودند و يا آنها كه نام شان به برق سياست درخشيده است. مي شناسيم روزنامه نگاراني كه فقط به اعتبار نگاه انساني و مردمي گزارش هايشان به دلمان نشستند. آنها كه هيچ نديدند اما ماندند و من ديده ام او كه از فرط سرخودگي و قدرناشناسي معتاد شد اما جنگيد و بازگشت … آنها را هم بايد ديد و گرامي داشت.
سلام،
همیشه اخبار روزنامه نگاری رو دنبال می کنم به ویژه درباره استاد قندی عزیز
از دیدن عکسش بسیار خوشحال شدم اما نمی دونم حالش بهتر شده یا نه؟
سلام بر شما. البته بيماري ايشان الزايمر است.
دکتر جان سلام
شما که وقتی آنجا نبودید اینقدر زیبا می نویسید، چرا تشریف نیاوردید هفته گذشته زیارت تان کنیم؟
سلام دكتر مخلصيم
شرمنده كم سعادتي بود.