در سالهايي كه آواز فضاي بازي براي پرواز يافته بود، خوانندگان جديد و جواني پر گرفته بودند كه صدايشان ما را مي برد به حافظه موسيقايي مان. مي گفتيم اين ابي جمهوري اسلامي است. اين داريوش جمهوري اسلامي است.
حالا گاهي گزارشي ميبينم به خصوص از بخش خبري ۹ صبح كه لحن گزارشگر و استفاده دلنشینش از اصطلاحات فرهنگ شفاهي و … ؛ بي اختيار آدم را به ياد گزارش هاي آقاي فرزاد كاظم زاده گزارشگر بی بی سی فارسی مي اندازد.
بهانه نوشتنم اين سؤال است كه آيا واقعاً اگر صدا و سيما بخواهد براي مقابله با رسانه هاي مخالفش، فضاي بازي براي خبرنگارانش ايجاد كند، ما با فرزاد كاظم زاده جمهوري اسلامي و نادر سلطان پور جمهوري اسلامي و … مواجه خواهيم بود؟ چه بايد كرد كه فضاي باز، بهانه تقليد نباشد بلكه مجال نوآوري و فرصت توليدی تازه باشد؟
بي شك، با « … و در ادامه … » و تغير ژست مجري و تغير لحن گزارشگر نمي توان بنايي تازه بنا كرد. طرحي نو جز با شكستن سقف هاي محدوديت به دست نمي آيد. استعدادهاي جوان، مجال جولان مي خواهند.
فرزاد كاظم زاده جمهوري اسلامي، جوان با استعدادي است. اميدوارم از اين تقليد عبور كند و به سبك خودش برسد.
تا آن زمان، رسم ادب و آیین مروت حکم می کند که در دل هم که شده یاداوری کند:
با تشكر از فرزاد كاظم زاده، بيبيسي جمهوري اسلامي.