امید جهانشاهی- «قیافهای بسیار آرام داشت. با وقار خاصی جواب میگفت و مینگریست. هیچ گونه شتاب و بیحوصلگی در او ندیدم. چشمانش بیشتر به زیر افکنده بود. یاد ندارم در برابر من خندیده باشد. وقتی که از شعر او، تحسین میکردم با کمال آرامش میپذیرفت. نه وجد و نشاطی مینمود و نه چیزی میگفت. هرگز یک کلمه خودستایی از او نشنیدم و رفتاری که بخواهد اندک نمایش برتری بدهد، از او ندیدم»این سخنان بزرگمرد عرصه ادب، سعید نفیسی است وقتی که میخواهد از شاعری شیرین سخن یاد کند. کسی که اشعارش آکنده از مضامین اخلاقی است ولی با زبانی بسیار ساده و روان و در قالب گفتگویی ساده و خودمانی؛ کسی که اشعار ناب و روانش در کتابهای درسی راه یافته و بر دلها نشسته است: پروین اعتصامی.به گمانم آن گونه که باید قدر ندید و درک نشد. حقیقتاً پروین بیش از اینها شایسته تکریم است.۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز…