دیدارنیوز ـ امید جهانشاهی: ۳۶ سال کم نیست، عمری است برای خودش. ۳۶ سال، اما هرچه هم باشد، چیزی از آن داغ تلخ و سنگین کم نمیکند. آن جنایت هولناک حمله شیمیایی، آن به خاک افتادن کودکان، آن شهدای مظلوم سردشت. ۳۶ سال گذشت، اما تصویر آن پدری که نوزاد در آغوش بر در خانه از نفس افتاد، همچنان تازه و تلخ و سخت جگرسوز است. تصویر آن بچههایی که کنار مادرشان جان دادند، تصویر دختر شش سالهای که بر تخت بیمارستان به مدد ماسک نفس میکشید، تصویر مادری که با صورت تاول زده، خونین دل و ناامید به دلبند چهارساله اش که بی رمق بر تخت بیمارستان افتاده بود نگاه میکرد؛ نه این تصاویر هرگز فراموش نمیشود. داغ لالهها از یاد رفتنی نیست. این زخم پر درد که بر پیکر وطن خورد همیشه در خاطرهها خواهد ماند: آن ساعت شوم، ساعت چهار و نیم بعدازظهر هفتم تیرماه سال ۱۳۶۶…