امید جهانشاهی آینده همیشه دغدغه جدی بشر بوده و برای آن در تکاپو بوده است. شاید از آن زمان که بشر یکجا نشین شد در قالب ایل و طایفه، و دهکدهای ساخت کنار رودی یا هر جا که امکان کشاورزی بود، دغدغه بقا و اندیشه فردا در او جدی شد. بیم حمله درنده و ترس از ابری طوفانزا، بشر را به جستجوی نشانههایی برای درک فردای بهتر و یا فردای سیاه واداشت. در آن دوران شاید تجربه پیرمردان برترین گواه برای تشخیص نشانهها بود. آنها به تجربه، رنگ و شکل ابر یا حرکت صور فلکی را نشانهای از فردای خوب یا بد میگرفتند. گاهی لازم بود قربانی داد برای رفع بلایی که در راه است یا به رقص و شادی پرداخت برای خبر خوبی که نوید داده میشد. امروز اما صدبار بیش از دیروز دغدغه فردا زنده است. بشر همچنان به فردا میاندیشد. جادوگران و رمالان اما جای خود را…